Ahausen mien Heimatdörp!

Irgendwo in stille Heide ligt een wunnerschönet Dörp

dat is Ausen, dat is Ausen, mien so lewet Heimatdörp,

mien so levet Heimatdörp.

Stolze Eecken lang de Dörpstrat, de Bäck de loppt ant Dörp hendohl de Bäch so sacht dat Möhlrad dreiht bi dat schöne Heidedörp bi dat schöne Heidedörp.

Wenn ick in de Fremde bin, is doch stets bi di mien Sinn geith keen Dag hin, geiht keen Nacht hin, wo ick nich bi di bin wo ick nich bi di bin.

Wenn ick old bin und dat geith to Enn, von de Arbeit ruht de Hänn will ick slapen, will ick slapen, in dat wunnerschöne Dörp in mien levet Heimatdörp.

Text: Hans Intemann

nach der Melodie: "Nun leb wohl, du stille Gasse"